سنجش عناصر اقلیمی مؤثر در توسعۀ آتش سوزی جنگل های زاگرس با به کارگیری مدل های رگرسیون در جنگل های زاگرس شهرستان ایذه

آتش سوزی هر ساله سبب ازبین رفتن بخش وسیعی از پوشش های جنگلی و مرتعی در سطح جهان می شود. شهرستان ایذه واقع در شمال شرق استان خوزستان در حوزۀ رویشی جنگل های زاگرسی ایران از این قاعده مستثنا نیست و تاکنون آتش سوزی های متعددی در این شهرستان روی داده است. هدف از این تحقیق تعیین مهم ترین عناصر اقلیمی مؤثر در وقوع آتش سوزی و گسترش اراضی جنگلی آسیب دیده از این رخداد، در شهرستان ایذه، با استفاده از مدل های رگرسیون است. به این منظور، از داده های مرتبط شامل تعداد آتش سوزی، سطح آتش سوزی و همچنین داده های هواشناسی در یک دورۀ سه ساله (1387-1389) استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که فاکتورهای دمای متوسط (r=0.417, p=0.020) و حداکثر دما (r=0.417, p=0.037) با مساحت سطوح سوخته شده همبستگی مثبت دارند. همچنین فاکتورهای حداقل رطوبت نسبی (r=-0.207, p=0.028) و متوسط رطوبت نسبی (r=-0.395, p=0.000) همبستگی منفی و حداکثر دما (r=0.607, p=0.000)، دمای متوسط (r=0.595, p=0.000) و تعداد ساعات آفتابی (r=0.224, p=0.049) با تعداد وقوع آتش سوزی همبستگی مثبت دارند. نتایج رگرسیون خطی بین سطح سوخته شده و فاکتورهای اقلیمی مورد بررسی ضریب تعیین مدل را برابر با 68/0 نشان داد. همچنین نتایج رگرسیون لجستیک در رابطه با تعداد وقوع آتش سوزی در منطقۀ مورد مطالعه نشان داد که از بین متغیرهای مورد بررسی، فقط حداکثر رطوبت نسبی، به دلیل همبستگی بالایی که با تعداد وقوع آتش سوزی نشان داد، وارد مدل شد.